با ما نساخت آخر ذوق شراب خوردن

چون میوه زرد گشتیم از آفتاب خوردن

مست ست طبع خود سر از کسب خلق بگذر

تا کم کند جنونت می با گلاب خوردن

گر محرمی برون آ از تشنه کامی حرص

چون وهم غوطه تاکی در هر سراب خوردن

نقشی که مبهم افتد دل جمع کن ز فهمش

جهل است عشوهٔ حسن زیر نقاب خوردن

آن چین ابرو امشب صد رنگ بسملم کرد

زخم کمی ندارد تیغ عتاب خوردن

اغراض بیشمار است عرض حیا نگهدار

طعن جنون چه لازم از شیخ و شاب خوردن

پیچ و خم حوادث ما را نکرد بیدار

با سنگ بر نیامد پهلو به خواب خوردن

موقع شناس عصیان ذلت کش خطا نیست

می حکم شیر دارد در ماهتاب خوردن

بد مستی تنعم مغرورکرد ما را

ای کاش سیخ می خورد حرص از کباب خوردن

ملک تو نیست دنیا کم کن تصرف اینجا

مال حرام تا کی بهر صواب خوردن

ترک تلاش دارد آب رخ قناعت

سیر است موج گوهر از پپچ و تاب خوردن

تحصیل روزی آسان نتوان شمرد بیدل

تکلیف خاک و خون ست این نان و آب خوردن